Od glosowania w Sejmie w dniu 25 stycznia br. nad nadaniem dalszego biegu trzem projektom ustaw o zwiazkach partnerskich, nie cichnie medialny szum wokol tej sprawy. Dominuja glosy pelne oburzenia, ze stalo sie cos niebywalego, ze przegrala demokracja, przegralo spoleczenstwo obywatelskie, ze ludziom o innej orientacji seksualnej dzieje sie krzywda, gdyz nie moga godnie zyc. Zdaniem Leszka Millera „bylismy swiadkami prawicowego puczu”. Jednym slowem Polska to zascianek, ze oddalamy sie od Europy, a dolaczamy do Rosji i Ukrainy.

Oburzeni wynikiem glosowania w Sejmie sa przede wszystkim politycy ugrupowan, ktore jako wlasne popieraly projekty ustaw glownie SLD i Ruchu Palikota, w mniejszym stopniu Platformy Obywatelskiej, gdyz dla niej wazniejszy jest zaistnialy w glosowaniu podzial w klubie poselskim i zdecydowana postawa Jaroslawa Gowina, odmienna od oczekiwan Donalda Tuska. Odium „zla” spada na ministra sprawiedliwosci, ktory smial wyjsc na mownice sejmowa i powiedziec, ze projekty ustaw o zwiazkach partnerskich sa sprzeczne z konstytucja. Bezwzgledny atak na ministra i posla zarazem jest dla mnie przejawem zdziczenia politycznego i oderwania sie elit od polskich realiow spoleczno-politycznych. Jaroslaw Gowin zlamal niepisane partyjne prawo, ze czlonek ugrupowania nie moze miec innego zdania niz lider oczekujacy podporzadkowania i uleglosci. Zachowanie ministra Gowina odbieram pozytywnie. Jest to drugi sygnal, ze w polskiej polityce – po „nieplanowanym” zwyciestwie Janusza Piechocinskiego w PSL – byc moze rozpoczal sie proces upadku idei wodzowskich partii i ze poslowie odzyskaja podmiotowosc i prawo wyrazania wlasnych pogladow.

Najczesciej przywolywanym argumentem zwolennikow odrzuconych projektow ustaw jest zarzut nierownego traktowania obywateli i pozbawiania czesci z nich prawa do godnego zycia. Nie rozumiem dlaczego poslowie i politycy, zglasza lewicowi, podnosza larum w tej wlasnie sprawie, a nie zapoznaja sie np. z raportem Glownego Urzedu Statystycznego za 2012 r. o ubostwie w Polsce. Wynika z niego, ze w naszej Ojczyznie dochody ponizej progu ubostwa na 15% gospodarstw domowych. Ubostwem sa zagrozone przede wszystkim rodziny wielodzietne i niepelne, rencisci, emeryci, bezrobotni i ich rodziny. To sa ludzie zagrozeni pauperyzacja i wykluczeniem spolecznym. Najgorsze, ze takim wykluczeniem zagrozonych jest 9% mlodych ludzi do 16 roku zycia. Czy politycy, a takze dziennikarze, majacy pelne usta frazesow o godnym zyciu zastanowili sie nad dramatem tych Polakow? Gdzie jest polityka prorodzinna panstwa? Polskie panstwo nic nie robi np. w sprawie lichwiarskich kredytow i pozyczek udzielanych przez banki i parabanki. To te instytucje finansowe obdzieraja, a nawet wrecz okradaja Polakow z ich dorobku zyciowego! Afera z Amber Gold to czubek gory lodowej. Ile jest jeszcze podobnie funkcjonujacych instytucji?

Nasi wybrancy zasiadajacy w lawach parlamentarnych i rzadowych urzadzaja publiczne igrzyska z tematami zastepczymi obliczone na poprawe sondazy a nie na rozwiazywanie kluczowych dla panstwa i narodu spraw, ktore faktycznie decyduja o godnym zyciu.

Leslaw Lech

29 stycznia 2013 r.